پروزی بختیاری مدرس دانشگاه و فعال در عرصه محیط زیست به سبزپرس گفت: تالاب میانكاله یك مجموعه است و نه یك نقطه كه بتوان با ایجاد دیوار های بلند آن را از انواع گزند ها مصون نگاه داشت.
وی افزود: تجربه نشان داده است هر جا كه صنایع بزرگ احداث می شوند بالاخص صنایعی كه در تولید فراورده های سوختی نقش دارند، نشت نفت و یا سایر سوخت ها منطقه مورد نظر را تحت تاثیر قرار می دهد كه از این تاثیرات تالاب میانكاله نیز بی نصیب نخواهد ماند.
مساله فقط احداث یك پالایشگاه نیست
بختیاری خاطرنشان كرد: آنچه كه معمولا در این موارد به آن توجه نمی شود این است كه مساله فقط احداث یك پالایشگاه صرف در منطقه نیست. بلكه این پالایشگاه و یا صنایعی از این دست به موازات خود به حجم وسیعی از فعالیت های عمرانی و زیرساخت های توسعه ای هم چون راه سازی نیاز دارد.
این استاد دانشگاه در همین رابطه ادامه داد: به عنوان مثال جاده دسترسی به پالایشگاه بهشهر می بایست درست از وسط تالاب زاغمرز عبور كند. این تالاب كه در زبان محلی به آن" لپور زاغمرز" نیز گفته می شود، تامین كننده آب شیرین تالاب میانكاله است.
با احداث جاده منبع تامین كننده آب شیرین میانكاله از بین می رود
وی افزود: در صورت احداث این جاده با توجه به زیرسازی های لازم برای چنین جاده ای كه حجم عظیمی از رفت آمد و حمل بار در آن انجام می پذیرد، منبع تامین كننده آب شیرین میانكاله از آن جدا می شود.
این فعال محیط زیست یكی از علت های تنوع گیاهی و جانوری موجود در تالاب میانكاله را وجود آب شیرین دانست و گفت: اگر از غرب به شرق تالاب حركت كنیم، در ابتدا آب شیرین را خواهیم دید كه در مسیر حركت به سمت شرق آب لب شور شده و در كنار خلیج گرگان تالاب كاملا شور می شود.
به گفته بختیاری وجود این تفاوت املاح در آب تالاب علت اصلی ایجاد تنوع گیاهی و جانوری موجود در آن است. در حالی كه با احداث چنین جاده هایی با از بین رفتن منبع تولید آب شیرین تنوع زیستی رو به كاهش نهاده و در نهایت نیز به دلیل رفت و آمد های ناشی از همین جاده ها امنیت پرندگان نیز در معرض خطر قرار می گیرد.
وی با تاكید بر اینكه امروز تاثیرات مهم آب شیرین در این منطقه دیده نمی شود و در صورت احداث پالایشگاه طی چند سال اثرات این اقدام به صورت جدی مشخص می شود، گفت: به علاوه با از میان رفتن آب شیرین در منطقه ماهی ها نیز دیگر تخم گذاری نكرده و ظرف چند سال شاهد خواهیم دید كه تالاب به وضعیتی دچار می شود كه دیگر توان بازگشت به حالت طبیعی اولیه را نخواهد داشت.
فرزندان ما قضاوت بدی درباره ما خواهند داشت
بختاری با تاكید بر این نكته كه احداث پالایشگاه تهدید بزرگی برای تالاب و محیط زیست مردم تلقی می شود، گفت: امروز و در كشور، ما به سرعت در حال از بین بردن زیستگاه هایی هستیم كه دنیا آروزی دیدن و یا داشتن چنین تالاب ها و زیستگاه هایی را دارد.
وی با اشاره به وضعیت ایجاد شده برای تالاب هایی چون بختگان، میانکاله و دریاچه ارومیه اظهار داشت: به طرز عیجب و باور نكردنی و با سرعت زیاد در حال از بین بردن این زیستگاه ها هستیم و بدون شك فرزندان ما در آینده قضاوت بسیار بد و تلخی از عملكرد امروز ما خواهند داشت.
مشكل ما نبود مسئول در حوزه محیط زیست است
این استاد دانشگاه درباره برخی اظهار نظرها كه گفته شد در صورت اعزام كارشناسان سازمان محیط زیست به خارج كشور و آموزش آنان قادر به مهار تاثیرات مخرب پالایشگاه خواهیم بود، اظهار داشت: متاسفانه كسانی كه این حرف ها را می زنند كه فهم درستی از علوم حوزه محیط زیست ندارند.
وی ادامه داد: در كشور ما كارشناسان و ارزیاب های متبحر محیط زیستی هستند كه مقالات آنها در معتبرترین مجلات دنیا منتشر می شود. از این رو باید گفت نه تنها در كشور مشكل كمبود ارزیاب، كارشناس و یا توان كارشناسی نیروها را نداریم، بلكه اصلی ترین مشكل محیط زیست ما نبود مدیر مسئول است.
بختاری در پایان خاطرنشان كرد: در كشور های غربی نیز تجربه ثابت كرده است به رغم همه پیشرفت هایی كه در عرصه محیط زیست حاصل شد، همچنان آلودگی های نفتی امری اجتناب ناپذیر است. از این رو باید در احداث پالایشگاه در منطقه بهشهر تجدید نظر جدی به عمل آورده شود.