در طی دوران بارداری، افزایش حجم پلاسمای خون مادر (به طور متوسط 40%) یکی از عوامل ضروری برای رساندن آب کافی به جفت است.
خانم های باردار: به میزان کافی به بدن تان آب برسانید!
طی مدت بارداری، مادرهای آینده نیازهای فزاینده ای به آب دارند، هم خودشان و هم فرزندشان.
در واقع، بدن به منظور رساندن آب و عناصر ضروری برای رشد جنین، و همچنین پدید آوردن محیط درون رحمی مناسب برای رشد او، خودش را تغییر می‌دهد.
اهمیت نوشیدن مقدار زیادی آب در روز از همین جا ناشی می‌شود؛ یک زن باردار باید حداقل 1.5 لیتر آب را از صبح تا شب بنوشد.
خون مادر جفت را تغذیه می‌کند
در طی دوران بارداری، افزایش حجم پلاسمای خون مادر (به طور متوسط 40%) یکی از عوامل ضروری برای رساندن آب کافی به جفت است.
به موازات آن، غلظت سدیمی پلاسما به تدریج کاهش می‌یابد و به لطف کاهش عرق و احساس تشنگی این وضعیت حفظ می‌شود: بنابراین احساس تشنگی زودتر از اوقات معمولی خود را نشان می‌دهد.
نیازهای جنین به آب
آب رسانی به بدن مادر به طور مستقیم بر روی حجم مایع آمنیوتیک اثر می‌گذارد (به طور متوسط: 0.8 تا 1 لیتر). کافی نبودن مایع آمنیوتیک می‌تواند رشد ناقص ریۀ جنین را با خود به همراه داشته باشد، که حتی می‌تواند کشنده هم باشد، یا حتی باعث کاهش حرکات جنین شود که در این حالت نیز ممکن است، عاملی برای بدشکلی صورت و اعضای بدن جنین باشد.
بنابراین مصرف آب در دوران بارداری بسیار مهم است و در دو سطح ضروری است:
•برای بافت های جنین، چرا که آب اصلی ترین ترکیبات را می‌سازد؛
•و برای مایع آمنیوتیک که نقشی اساسی هم در رشد و هم در محافظت از نوزاد بازی می‌کند؛ این مایع یک سد سه گانه می‌سازد: مکانیکی، دمایی و ضد عفونتی.
بارداری و آب رسانی به بدن: دریافت مواد حاوی کلسیم ضروری است!
در دورۀ سوم بارداری، میزان توصیه شدۀ کلسیم 1000 میلی گرم در روز است.
اگر لازم باشد، نوشیدن آب معدنی سرشار از کلسیم می‌تواند در تأمین این نیازها سهیم باشد.
آب رسانی مناسب به بدن کمکی ارزشمند به کاهش عفونت های ادراری است
عفونت های ادراری می‌توانند برای جنین خطرناک باشند، این خطرات عبارتند از: تأخیر در رشد درون رحمی، زایمان زودرس و سقط جنین.
کاهش نیروی مجاری ادراری و کاهش نیروی کلی دفاعی در بین زنان باردار وجود دارد، که می‌تواند منجر به بروز عفونت ها بشود. دراین شرایط، کافی نبودن ادرار (میزان ادرار، کمتر از 1.5 لیتر در روز) هم یک عامل تشدید کننده است.
از سوی دیگر، مراقبت و دقت بیشتر در میان زنانی که سابقۀ عفونت ادراری داشته اند، اهمیت بسیار زیادی دارد:
•زنانی که سابقۀ عفونت ادراری دارند، زیرا خطر ابتلا در آنها 2 برابر دیگران است؛
•عفونت های باکتریایی، زیرا 50% از زنان مبتلا به عفونت ادراری باکتریایی در طول بارداری، سلبقۀ عفونت ادراری باکتریایی داشته اند.
و به طور خلاصهآب رسانی ناکافی به بدن طی دوران بارداری باعث کم ادراری، ادرارهای کم و به ندرت، می‌شود، بنابراین به میکروب ها فرصت می‌دهد که در مثانه حضور پیدا کرده و تکثیر شوند (تعداد آنها هر 20 دقیقه 2 برابر می‌شود).این فرآیندها باعث بروز عفونت های ادراری از جمله ورم مثانه می‌شود.بنابراین زنان مبتلا به ورم مثانه باید میزان مصرف آب شان را افزایش دهند تا در روز حداقل 2 لیتر ادرار داشته باشند و مجبور باشند مثانه شان را حداقل 4 بار در روز تخلیه کنند.برای رسیدن به این میزان ادرار، یک توصیه داریم: روزتان را با یک بطری حاوی 1.5 تا 2 لیتر آب با اندکی املاح، شروع کنید، هرگز این بطری را رها نکنید و به طور منظم از صبح تا شب، از آب آن بنوشید.