معاون فنی اداره کل دامپزشکی خراسان‌جنوبی کشتار دام در منزل را از عوامل مهم انتقال بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو دانست و گفت: شهروندان از قصابانی که دام در منزل کشتار می‌کنند، گوشت نخرند.
دکتر محمود قربان‌زاده گفت: کشتار دام در منزل، از خطرناک‌ترین شیوه‌های انتقال بیماری است.
وی افزود: کنه مخزن اصلی ویروس بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو است و بیماری از طریق کنه به راحتی به محل زندگی افراد نفوذ می‌کند.
معاون فنی دامپزشکی خراسان‌جنوبی ادامه داد: احتمال پاشیده شدن ترشحات و خون حیوان ناقل ویروس تب‌خونریزی‌دهنده کریمه‌کنگو به هنگام کشتار و پوست‌کنی و تخلیه امعاء و احشاء به چشم و دهان انسان و انتقال بیماری وجود دارد.
قربان‌زاده گفت: اگرلاشه دام ذبح شده، 24 ساعت در پیش سرد نگهداری و سپس به فروشگاه‌های عرضه حمل شود،استفاده از آن مشکلی ندارد و نه تنها بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو بلکه سایر بیماری‌ها را هم منتقل نمی‌کند.
وی با بیان اینکه جگر، قلب و کلیه حداقل باید پیش از استفاده 48 ساعت در یخچال نگهداری شوند، اظهار کرد: اگر گوشت از کشتارگاه‌های دارای پیش سرد تهیه و در زمان تکه کردن دستکش استفاده شود و اگر از محصولات لبنی پاستوریزه استفاده کنیم و جگر، قلب، کلیه و یا گوشت نیمه‌پز یا خام را مصرف نکنیم، خطری انسان را تهدید نمی‌کند.
قربان‌زاده توصیه کرد: در صورت مشاهده کنه حتی‌الامکان از تماس با آن و از جداکردن آن از بدن خودداری شود.
وی با اشاره به راه‌های انتقال بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو به انسان، افزود: تماس مستقیم با ترشحات یا خون دام بیمار،استفاده از فرآورده‌های خام و غیر پاستوریزه شده دامی حاصل از دام بیمار و تماس با ترشحات و خون انسان بیمار از راه‌های انتقال است.
معاون فنی دامپزشکی خراسان‌جنوبی گفت: بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه کنگو نخستین بار در سال 1944 در کریمه اوکراین و 1969 در کنگو شناسایی شد.
قربان‌زاده تصریح کرد: این بیماری در جنوب و شرق اروپا به‌ویژه شوروی سابق، سراسر منطقه مدیترانه، شمال غرب چین، آفریقا، خاورمیانه و شبه قاره هند گسترش دارد و در ایران نیز بر اساس مطالعات انجام شده از حداقل 40 سال پیش ویروس عامل بیماری وجود داشته است.
وی ادامه داد: بر اساس مطالعاتی طی سال‌های 79 تا 89، این بیماری در اکثر استان‌های کشور از جمله خراسان وجود داشته است.
معاون فنی دامپزشکی خراسان‌جنوبی افزود: از سوی دیگر با توجه به ماهیت بیماری که در دام علایم و عوارض خاصی ایجاد نمی‌کند، از این‌رو از نظر سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) این بیماری یک بیماری دامی نیست.
قربان‌زاده خاطرنشان کرد: این بیماری در تجارت جهانی نقش مستقیمی ندارد و جزو بیماری‌های گزارش کردنی نیستند، اما چون این بیماری از بیماری‌های مشترک بین انسان و دام است، لذا از این نظر حایز اهمیت است.