تب
ماشین بازی و اسپرت کردن خودروها روز به روز تندتر می شود. تبی که درجه آن به حالت بد خیم رسیده و حتی عده ای نزدیک به تمام دریافتی حقوق شان را خرج ماشین و سیستم های جانبی آن می کنند.
روزگارنو: تب
ماشین بازی و اسپرت کردن خودروها روز به روز تندتر می شود. تبی که درجه آن به حالت بد خیم رسیده و حتی عده ای نزدیک به تمام دریافتی حقوق شان را خرج ماشین و سیستم های جانبی آن می کنند.
دیگر خبری از پیکان سوسکی در خیابان ها نیست و کمتر
ماشین بازی است که به خودروهای کمتر از سوناتا و B.M.W راضی شوند.
اوایل دهه 70 خیابان‌ها همچنان جولانگاه پیکان های سوسکی و جوانان بود. خودروهایی که با ارتفاع زدن به کف خیابان می چسبیدند یا با قالپاق های بنزی و پنج پر چرخشی به عروس خیابان و آهوی بیان تبدیل شده بودند.
کم کم در اواسط دهه سر و کله خودروهای خارجی مانند هوندا آکورد، میتسوبیشی گالانت و دوو پیدا شد تا خیابان های شمال شهر به تسخیر این خودروها در بیاید و با گذشت زمان پژو 405 نیز به بازار آمد تا دیگر کمتر کسی به سمت پیکان سوسکی و جوانان برود. خودروهایی که از سال 46 تا آن روزها تمام عشق جوانان این سرزمین بودند. خودروهایی که بعضا موتور آنها تقویت شده بود و برخی نیز با تزئین پیکان آن را خودرویی لوکس کرده بودند.
ماشین هایی که اسپرت شدند
همزمان با اواخر دهه 70 و آغاز دهه 80 خودروهای خارجی راهی بازار ایران شدند تا جوانانی که تشنه
ماشین بازی بودند را سیراب کنند. ورود انواع مختلف پژو، بنز،بی. ام. دبیلو، خودروهای کره ای هیوندا و ژاپنی باعث شد تا دیدن جوان هایی که هر روز یک مدل خودرو سوار می شوند برای هر شهروندی عادی شود. دیگر دیدن بنزهای 240 مدیریتی در کنار بی. ام. دبلیو 315،525 یا بنزهای کلاس CوE عادی شده بود و هیچ هیجانی نداشت.
با ورود خودرویی همانند اسپورتیج، انواع هیوندا مانند سانتافه و ix55 ، جنسیس، انواع نیسان مانند مورانو و خودروهای دیگر تهران نیز به شهری برای جوانان خودرو باز و عشق ماشین تبدیل شد. دیگر در مغازه های اسپرت کار خبری از پیکان و هوندا و پژو نبود و این اماکن به پاتوق جوانان دارای خودروهای چند ده میلیونی و صدها میلیونی تبدیل شد. افرادی که برای اسپرت کردن خودروی خود حاضرند تا 10 میلیون نیز هزینه کنند تا در خیابان ها که جولانگاه خودروهای چند صد میلیونی هستند به چشم بیایند.
خودروهای کروک و کوپه در پایتخت
شاید اولین باری که شهروندان یک خودروی کوپه (دو در) یا کروک (بدون سقف) را می دیدند باور نمی کردند که این خودروها پلاک شود. کوپه جنسیس، هیوندا کوپه، برخی مدل های فراری و لکسوس خودروهای کوپه ای بودند که وارد ایران شدند. البته قبل از آن نیز بنز و بی.ام. دبیلیو انواع خودروهای سان روف و کروک را به باز ارائه کردند. خودروهایی که در سطح شهر تردد می کردند و چشم هر رهگذری به آنها خیره می شد.
هیولاها در راه ایران
گذشت زمان و راحت تر شدن واردات خودرو باعث شد تا جوانان و افراد ماشین باز به راحتی بتوانند خودروهای شاسی بلند را وارد کشور کنند. خودروهایی که شاید تا آن زمان فقط عکس آنها را در مجله ماشین یا تبلیغات تعویض روغنی ها می دیدیم. انواع خودروهای شاسی بلند تویوتا، هیوندا و کیا که جوانان مشتری های پرو پا قرض آنها بودند وبرای اسپرت کردن آن چند ده میلیون خرج می کردند. البته برخی خودروسازان خارجی نیز که اوضاع بازار ایران مناسب می دیدند دست بکار شدند تا هیولاهایی مانند هامر، لامبورگینی،فورد موستانگ، مازراتی، آستون مارتین وینتیج ، پورشه، فراری،آئودی، بنتلی و کانتیننتال خودروهایی باشند که به صورت موقت و دائم وارد کشور شده تا جوانان عشق خودرو و سرعت پا در رکاب آنها در خیابان ها ویراژ دهند.
صدمیلیونی های بازار
البته تنها جوانان بودند که برای دیده شدن خواهان این خودروها بودند. افرادی که پاتوق آنها یا خیابان ایران زمین است یا در جردن با خودروهای خود مشغول بالا پائین کردن خیابان هستند. جوانانی که به قول خودشان با دور دور کردن در خیابان ها جلب توجه می کنند و توجه می خرند. در این دو خیابان و البته چند پاتوق دیگر مانند انتهای اتوبان همت که محل کورس و دریفت ماشین بازان جوانان است می توانی علاوه بر خودروهای معمولی مانند سوناتا، بنز و انواع تویوتا مثل پرادو، خودروهایی مانند فورد موستانگ 700 میلیونی، لامبورگینی یک میلیاردی و انواع فراری و مازراتی با پلاک گذر موقت را ببینی، جوانانی که برای عشق بازی با خودروهای خود در خیابان های تهران حاضرند برای داشتن 6 ماهه خودرویی مانند فورد 700 میلیون هزینه کنند.
سورنا پاتوق اسپرت بازها
از هرکسی بپرسی خیابان سورنا را بلد است و می داند این خیابان بورس اسپرت کاران و جوانان ماشین باز است. سرتاسر این خیابان پر از مغازه های نصب سیستم صوتی، اسپرت خودرو و لوازم اضافی است. روبروی هر مغازه پر است از خودروهایی که جوانان برای اسپرت کردن می آورند. مدیر اسپرت فشن 55 در رابطه با اسپرت کردن خودروها و نصب سیستم صوتی می گوید: «95 درصد مشتریان ما جوانان و ثابت هستند. کار ما اسپرت کردن خودروهای هیوندا،بی. ام. دبلیو، محصولات کیا و پورشه است. اگرچه این خودروها هنگام تولید با حداکثر طراحی جوان پسند و اسپرت طراحی می شوند اما بازهم لوازم اضافی و سیستم می خواهند. سیستم هایی که گاه تا 10 میلیون نیز هزینه دارد.» به گفته او این پول ها برای جوانانی که خودروهای چند صد میلیونی سوار می شوند پولی نیست.
مهدیار صاحب خودروی بی. ام. دبلیو X6 که برای دودی کردن شیشه و نصب سیستم صوتی قوی تر، خودرویش رابه یکی از اسپرت کاران خیابان سورنا آورده است می گوید: «همه چیز این ماشین 400 میلیونی خوب است اما از سیستم صوتی اش راضی نیستم. 5 میلیون پول داده ام تا خودروام را پر از ساب،چنجر، باند، ضبط دی وی دی فول کنم. قدرت ضبط باید اینقدر زیاد باشد که خیابان را به لرزه در آورد.»
البته صاحب فروشگاه با قطع کردن حرف های مهدیار می گوید: «همیشه جوانان پولدار برای اسپرت کردن نمی آیند، جوانان دارای خودروهای پرشیا و 206 هم برای اسپرت کردن خودرو چند صد هزار تا سه میلیون هزینه می کنند.»
دریفت‌بازها کجا می روند؟
شاید افراد با شنیدن نام خودروهای چند صد میلیونی به فکر اتو زدن این افراد یا دور دور کردن در خیابان‌ها برای تفریح افتاده و فکر کنند جوانان ماشین باز فقط برای جلب توجه این کار را می کنند. اما اگر عصر جمعه سری به انتهای اتوبان همت بزنید خودروهای گران قیمت را آنجا می بینید که در حال دریفت هستند. هر خودرویی از بی.ام.دبلیو، لکسوس و جنسیس کوپه تا پراید و پژو ال 90پیدا می شود اما معمولا پژو 405 برنده مسابقه دریفت و کشیدن دستی خودرو برای چند دور چرخش خودرو به دور خود است. البته احتمال واژگونی خودرو نیز وجود دارد.
مسابقات ریس 10 شب اتوبان نیایش
اگرچه رئیس پلیس راهور تهران معتقد است که خودروهای گران قیمت دیگر در اتوبان ها کورس شبانه نمی‌گذارند اما هر راننده و رهگذری ساعت 10 شب به بعد در برخی اتوبان ها مثل نیایش،همت و یادگار امام تردد کند خودروهای گران قیمت جوانان را می بیند که با خاموشی و غفلت دوربین های ثبت سرعت پلیس، خط سرعت را شکسته و با 140 تا 180 کیلومتر سرعت با لایی کشی و دادن دنده معکوس مرز اتوبان ها را در نوردیده و به تخلیه انرژی می پردازند. البته هستند جوانان دیگری که با لکسوس و جنسیس و پورشه در گوشه ای از شهر مشغول دور دور کردن برای جلب توجه و اتو زدن هستند. جوانانی که کل پول تو جیبی خود را خرج خودرو می کنند.
صادق یکی از جوانانی است که به علت داشتن سگ و آلودگی صوتی باید یک هفته ای خودروی هیوندا سوناتا خود را در پارکینگ پلیس بخواباند. او که از این کارش پیشمان نیست می گوید: 80 میلیون پول نداده ام که آهسته بروم. این مشکل شهرداری و پلیس است که خیابان استاندارد نداریم. من هزینه نگهداری هرماه ماشینم 4 میلیون تومان است. رینگ های زیر ماشین بیشتر از یک پراید می ارزد. پول داده ام که
ماشین بازی کنم. من 70 درصد حقوقم را در ماه خرج
ماشین بازی می کنم چون باید همیشه در چشم باشم و مردم مرا با دست نشان دهند.
ارتفاع زدن به اندازه دو حبه قند
تیونینگ برای بسیاری از ماشین بازها واژه ای آشنا است. آنهایی که تغییرات اساسی در بدنه و موتور خودرو ایجاد می کنند. عده ای از ماشین بازها موتور خودرورا تقویت کرده و با دستکاری محفظه و دریچه سوخت سعی در شتاب دهی بیشتر می کنند. اما بسیاری از جوانان که هنوز هم عاشق پیکان سوسکی هستند یا ماشین های چند صد میلیونی سوار می شوند اولین اقدامشان برای اسپرت کردن ارتفاع زدن است. آنها با دست بردن در کمک فنرها ارتفاع خودرورا تا حد ممکن پایین می آورند. البته در مواردی ارتفاع خودرو تا زمین به اندازه دو حبه قند است. این افراد معتقدند برای تفریح و اسپرت کردن دست به ارتفاع زدن می کنند.
البته با وجود خودروهای چند صد میلیونی، حرکات نمایشی، دور دور کردن جوانان در خیابان ها و هزینه های میلیونی برای خودروها، تب
ماشین بازی جوانان به این آسانی فروکش نمی کند و این کار نیاز به فرهنگسازی و فضا سازی برای تخلیه انرژی دارد. شاید کسی باور نکند که خودروی بنزی در تهران با 210 کیلومتر سرعت توقیف شود اما تا وقتی که مکانی برای تخلیه انرژی جوانان وجود نداشته باشد شاهد تخلیه این انرژی در خیابان ها و گرایش مفرط به
ماشین بازی خواهیم بود.