صفحه نخست » رفتارشناسی عمومی » روزانه های پرشین پت

گویا بر روحیه ملوک الطوایفی برخی از مسوولان وطنی نقطه پایانی وجود ندارد و از همین روست که یک قانون واحد در نقاط مختلف کشور به گونه های مختلف و باب میل مقامات محلی و گروه های فشار اجرا می شود و در این میان ، بیچاره مردم!

نمونه اش را می توان در خصوص برگزاری کنسرت های موسیقی دید:

- در برخی شهرها ، کنسرت های موسیقی بدون هیچ مشکل خاصی و با اخذ مجوزهای لازم از سوی مسوولان ( ارشاد ، ناجا و ... ) برگزار می شود و مردم ساعت یا ساعاتی را به خوشی سپری می کنند و تجدید روحیه ای می کنند.

- در همین شهرها ، ممکن است یک روز شما با یک لباس به کنسرت بروید و کسی هم مانع تان نشود ولی فردای همان روز اگر با همان لباس دم در کنسرت باشید ، ممکن است سر از "ون" پلیس درآورید و دوباره در یک کنسرت دیگر با همان لباس ، بی هیچ مشکلی حاضر شوید.

- در برخی شهرها مسوولان مجوز کنسرت را می دهند و متولیان برنامه هم که هفت خان مراحل قانونی را طی کرده اند ، کلی هزینه برای تمرین و آماده سازی ، سالن ، تبلیغات ، ایاب و ذهاب ، بلیط فروشی و .... می کنند و درست در ساعتی که قرار است کنسرت اجرا شود ، ناگهان سر و کله یک عده جوان کاسه داغ تر از آش پیدا می شود که "الا و بلا نمی گذاریم در شهر ما کنسرت برگزار شود و ارزش ها به باد رود!"

هیچ کدام از مسوولان هم که خودشان به گروه برگزار کننده کنسرت مجوز داده اند ، متعرض این قانون شکنانی که آبروی اسلام و ایران و ارزش ها را می برند ، نمی شوند و نمی گویند شما چه کاره هستید که خود را فراتر از قانون می دانید و هر  کاری که خواستید می کنید؟!

نمونه اش را اخیراً در بوشهر و قبل از آن در کرمانشاه دیدیم که طی آن گروه فشار با مسدود کردن درهای سالن محل کنسرت ، مردم را به داخل راه ندادند ، کنسرتی که قرار بود سید حسام الدین سراج برگزار کند.

- در شهری دیگر ، ممکن است مجوز بدهند و گروه فشار هم آن اطراف آفتابی نشود اما میل مسؤولان شهر این گونه باشد که بگویند باید تفکیک جنسیتی شود و آقایان این طرف سالن بنشینند و خانم ها آن طرف تر!

این ، آخرین ورژن شاهکارهای آقایان است! خبرش را که مال همین دیروز است بخوانید:

" فرماندار شهرستان «نور» لغو كنسرت احسان خواجه اميري را به‌دليل الزام تفكيك آقايان و خانم‌ها تاييد كرد." . به گزارش ایسنا، عبدالقدیر مشایخی اظهارداشت: کنسرت احسان خواجه امیری مقرر شده طبق مجوز دريافتي 8 و 9 تيرماه امسال در شهرستان نور برگزار شود.

وی ادامه داد: قرار بود این کنسرت به صورت خانوادگی برگزار شود که اداره ارشاد اسلامی شهرستان نور براساس قانون ابلاغ شده اعلام کرد بايد در کنسرت زن و مرد تفکیک شوند. "

واقعاً چه باید گفت به این گونه طرز فکر؟! تا کی باید عده ای خود را صاحب اختیار مردم بدانند و به خود اجازه دهند هر تصمیمی که "دلشان بخواهد" بر این مردم تحمیل کنند؟

آیا این تصمیم توهین آشکار به مردمی نیست که می خواستند به همراه خانواده هایشان در آن کنسرت مجوز دار شرکت کنند؟ آقایان واقعاً چه فکر می کنند؟ آیا اگر یک مرد مثلاً 40 ساله به همراه زن و بچه اش به سالن کنسرت برود و ساعتی را در کنار خانواده باشد ، اتفاق ناگواری رخ می دهد؟ آن هم در یک سالن عمومی و در مقابل دیدگان ماموران و دوربین ها ؟!

بله ! ممکن است کسی تخلفی هم بکند ، کما این که در خیابان هم چنین امکانی وجود دارد و قاعدتاً با آن یک فرد احتمالی هم باید برخورد قانونی شود ولی کسی حق ندارد مردم را از حقوق قانونی خودشان محروم کند و هر روز عرصه را بر عموم تنگ تر کند.

فرماندار گفته است: "قرار بود این کنسرت به صورت خانوادگی برگزار شود که اداره ارشاد اسلامی شهرستان نور براساس قانون ابلاغ شده اعلام کرد بايد در کنسرت زن و مرد تفکیک شوند."

باید پرسید کدام قانون؟ چرا در تهران و بسیاری از جاهای دیگر خانواده ها در سالن های سینما ، تئاتر و کنسرت در کنار هم می نشینند و قانونی هم نقض نمی شود ولی چون فلان مسوول در شهرستان نور دلش خواسته ، باید اعضای خانواده از هم جدا شوند و بعد هم اسم این را بگذارند "قانون ابلاغ شده" !

حالا که این طور است یک باره یک "قانون ابلاغ شده" هم کشف نمایند که پارک ها و خیابان ها و پیاده رو ها هم تفکیک جنسیتی شوند!

البته این نگاه اتهام آمیز به مردم تنها در شهرستان نور اتفاق نیفتاده است. همین دیروز از شیراز خبر رسید که مراسم فارغ التحصیلی دانشجویان هم مشمول تفکیک جنسیتی شده و به دوبخش صبح و عصر تقسیم شده است. گویی دانشجویانی که چهار سال در کنار هم درس خوانده اند اگر در روز پایان تحصیل شان هم در سالن دانشگاه با هم بودند ، اتفاق بدی می افتاد!

آقایان مسوول! این را بفهمید که مردم ، عاقل و بالغ و صاحب قدرت تشخیص هستند و نیازی نیست آنها را صغیرانی بدانید که اگر در کنار جنس مخالف قرار بگیرند عنان اختیار از کف می دهند و بدمستی می کنند ولو آن که با همسر خود ، در دو صندلی کنار هم در یک سالن کنسرت باشند!

آقایان ! این قدر دنیا را به ما نخندانید!

- و اما در برخی شهرها ، برگزاری کنسرت که اساساً گناه کبیره است و مردم و مخصوصاً جوانانی که کمترین امکانات تفریحی را دارند ، حداکثر کاری که می توانند بکنند این است که حسرت به دل بمانند!

این همه تفاوت در نحوه اجرا ، آن هم در باره موسیقی در کشور ، آیا نشانه آن نیست که قانون ، حداکثر می تواند تبصره ای بر امیال شخصی مسوولان باشد؟ و این "بحران" ، مردم شهرستان ها را بسیار بیش از پایتخت نشینان می آزارد و رنجی عمیق بر آنان تحمیل می کند.

از مسوولان کشوری انتظار می رود در این قبیل موارد ، مسوولان تحت امر خود را بازخواست کنند و مثلاً در همین مورد اخیر ، وزرای کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی از فرماندار و رییس ارشاد نور توضیح بخواهند که با چه مجوزی و بر اساس کدام قانون ، دستور به جدایی اعضای خانواده ها داده اند و اگر جواب قانع کننده ای نداشته باشند ، آنان را بی هیچ ملاحظه ای عزل کنند تا بقیه بدانند که انچه مهم است ، فقط قانون است و میل این شخص و سلیقه آن یکی دیگر!