صفحه نخست » رفتارشناسی عمومی » هنری

محمدرضا لطفی و گروه بزرگ همنوازان «شیدا» شامگاه 25 آبان ماه ، در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران به صحنه رفتند.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شب اجرای لطفی در حالی برگزار شد كه سالن میلاد، مملو از جمعیتی بود كه با تشویق‌های بی‌وقفه‌شان لطفی را به صحنه فراخواندند.
لطفی مانند همیشه سفیدپوش، بر صحنه‌ای سیاه رنگ، مزین شده به دو گل سرخ پا گذاشت و تارش را به دست گرفت و كوك كرد. سپس با زخمه بر تارش دمی با زمزمه و لمحه بعد رسا نام «خداوند» را ذكر كرد. آنگاه نرم نرمك تنبك احمد مستنبط و دف مهرزاد هویدا او را همراهی و تا اوج یاری كردند.
بداهه نوازی 20 دقیقه‌ای لطفی و فراز و فرودهایش بسیاری از حاضران را به تحسین واداشته بود، به ویژه زمانی كه لطفی شروع به خواندن اشعاری در وصف پروردگار كرد، سالن حال و هوای متفاوتی به خود گرفت.
پس از تنفسی كوتاه گروه بزرگ همنوازان «شیدا» بر صحنه حاضر شدند. لطفی پیش از این گفته بود، برای اجرای كنسرت گروه 8 ماه تمرین مداوم را پشت سرگذاشته‌اند و بنا به ضرورت‌های هنری گروه بانوان و «همنوازان شیدا» با هم ادغام شدند.
بخش دوم با اجرای تصنیف‌هایی در دستگاه همایون با زخمه تار لطفی آغاز شد و بعد از دقایقی زخمه از تار بركشید و خود گوش جان به همنوازی دف، تنبك، كمانچه، عود، سنتور، نی، سه‌تار، تار ابریشم، قیچك آلتو و رباب سپرد.
با به اوج رسیدن نوای سازها علیرضا فریدون‌پور این گونه خواند:
«نه من تنها گرفتارم به دام زلف زیبایی
كه هركس با دلآرامی سری دارد و سودایی
...»
تكنوازی سه تار و چهار مضراب نیز بخشی دیگری از این اجرا بود. تصنیف‌ها دوباره تكرار می‌شوند و گروه 27 نفر‌ی همنوازان «شیدا» پس از اجرایی 60 دقیقه‌ای در حالی كه با سیل تشویق‌های تماشاگران مواجه بودند صحنه را ترك كردند.
از نگاه دیگر:
حمیدرضا مرتضوی كه تنظیم قطعات را بر عهده داشت به گفته لطفی سعی كرده بود با استفاده از تكنیك پولیفونی تاثیر ملودی اصلی را كه لطفی خلق كرده بود پر انرژی‌تر و زیباتر نشان دهد.
پیش از آغاز برنامه اعلام شده بود هرگونه تصویربرداری از اجرای گروه توسط تماشاگران ممنوع است، اما تعداد قابل توجهی از تماشاگران در حال ثبت این تصاویر با تلفن‌های همراهشان بودند.
این اجرا مملو از جمعیت بود، اما طی پیگیری خبرنگار ایسنا و نظرسنجی از مخاطبان درباره‌ی میزان رضایتشان از این كنسرت، گروهی از مخاطبان معتقد بودند: اجرای همنوازان شیدا، ریتمی بیش از حد آرام داشت و همین باعث شده بود كنسرت در دقایق آخر كسل كننده باشد.
این در حالی بود كه اجرا مورد توجه بسیاری از مخاطبان نیز قرار گرفته بود، چنان كه وقتی بسیاری از اعضای گروه و مخاطبان صحنه را ترك كردند، همچنان در حالت ایستاده به تشویق‌های خود ادامه می‌دادند.