یکی از این بازدید کنندگان به خبرنگار ما گفت: من به پرندگان شکاری علاقه مندم و معمولاً هفته ای یکبار به پارک پردیسان می روم تا پرندگان شکاری را تماشا کنم. خوب به یاد دارم که در زمستان سال گذشته تعداد بالابان هایی که در پارک نگهداری می شد، 18 تا بود ولی حالا این تعداد به 10 بالابان رسیده است.
او ادامه داد: همین وضعیت برای عقاب ها، سارگپه ها و جغدها وجود دارد و هر روز تعداد آنها کم می شود. آنها هم که باقی مانده اند، بسیار ناتوان هستند.
این علاقه مند به حیوانات که علاقه ای به افشای نام خود نداشت همچنین گفت: فقط پرنده های شکاری چنین وضعی ندارند. هیچ کدام از حیوانات، حتی خرگوش های پارک حال و روز مناسبی ندارند. مدت ها است ندیده ام که به غیر از ته مانده میوه و سبزی، چیز دیگری به عنوان غذا در قفس آنها ریخته شود.
او افزود: تاسف بار است که این حیوانات در مجاورت سازمان حفاظت محیط زیست زندگی کنند و چنین حال و روزی داشته باشند. وظیفه این سازمان حفاظت از تنوع زیستی و جانداران کشور است ولی از حال و روز جاندارانی که کمی آن طرف تر از مقر این سازمان زندگی می کنند، غافل است.
این علاقه مند به حیوانات از مردم خواست که در صورت مراجعه به پارک پردیسان، هر مقدار مواد غذایی که می توانند برای تغذیه این حیوانات با خود همراه بیاورند، چون مسئولان پارک برای حیوانات غذا نمی برند.
دوماه در انتظار پیمانکار جدید
هر چند که مسئولیت پارک پردیسان در سازمان حفاظت محیط زیست به طور کامل مشخص نیست، اما گفته می شود که وضعیت فعلی پارک پردیسان به دلیل پایان قرارداد پیمانکار سابق این پارک به وجود آمده است.
پیش از این یک شرکت خصوصی طی قراردادی با سازمان حفاظت محیط زیست، مسئولیت نگهداری از فضای سبز و حیوانات این پارک را برعهده گرفته بود که پس از اتمام مدت قرارداد در ابتدای سال 1390، این قرارداد تمدید نشد و پیمانکار جدیدی نیز این مسئولیت را برعهده نگرفته است.
برخی شنیده ها حکایت از آن دارد که شرایط نه چندان مطلوب سازمان حفاظت محیط زیست برای عقد این قرارداد، عامل علاقه نشان ندادن شرکت های خصوصی برای عقد قرارداد با این سازمان است.
پارک پردیسان، واقع در اتوبان شهید حکیم تهران، مقر سازمان حفاظت محیط زیست از ابتدای دهه 1380 است. از چند سال پیش از استقرار سازمان حفاظت محیط زیست در این پارک، این سازمان با اهداف تحقیقاتی اقدام به نگهداری از تعدادی از گونه های جانوری در قفس های پارک پردیسان کرد.
ماریتا، یوزپلنگ ماده ای که در سال 1373 از شهرستان بافق در استان یزد پیدا شده بود و از واقعه ای مرگبار نجات پیدا کرده بود، 9 سال را در همین پارک زندگی کرد. علاوه بر آن، دو درنای سیبری تا سه سال قبل در قفسی در پردیسان نگهداری می شدند. تعدادی قوچ و میش، کل و بز، آهو، جبیر، گوزن زرد، مرال، گراز، گرگ، خرس قهوه ای، سیاه گوش، عقاب طلایی، سارگپه، شاه بوف و بسیاری حیوانات دیگر هر یک برای مدتی در این پارک نگهداری می شدند که در حال حاضر برخی از آنها کماکان در قفس ها پارک پردیسان به سر می برند.
با این وجود سازمان حفاظت محیط زیست در دوره های مختلف ریاست خود، علاقه چندانی به استفاده آموزشی از این امکانات نشان نداد. شرایط نگهداری از این حیوانات نیز بارها مورد انتقاد فعالان حقوق حیوانات بوده است.